Nasza metoda

Nasze unikalne rozwiązania są chronione patentami na całym świecie.

Preparaty aktywne oferowane w wersji emulsji lub roztworów solubilizowanych. Stosowane są w dużych rozcieńczeniach (0.5-0.05)%. Preparat rozpylany jest wyłącznie w formie wysokodysperzyjnego aerozolu.

Zamgławianie wykonuje się we wcześniej określonych miejscach i w określony sposób w celu zapewnienia najwyższej skuteczności i ekonomicznego zużycia preparatu.

Zaletą tej metody jest obniżenie temperatury i ograniczenie zapylenia. Natomiast wadą niska wrażliwość na temperaturę otoczenia i ciężkie zabiegi konserwacyjne.

Reaktywność chemiczna

Wiele cząsteczek zapachów wykazuje reaktywność chemiczną. Jest to po części odpowiedź dlaczego ich zapach jest często tak intensywny – stymulują one bowiem receptory nabłonka węchowego, dając w rezultacie silną reakcję psycho-fizjologiczną. Aldehydy również są reaktywne chemicznie i można udowodnić, że niektóre cząsteczki odpowiedzialne np. za „popularne” brzydkie zapachy będą wchodzić z nimi w reakcje tworząc nowe cząsteczki o znacznie osłabionym zapachu bądź bezwonne. Chemiczna reaktywność grupy aldehydowej -CHO dała podstawę wielu procesom współczesnego przemysłu chemicznego, głównie przy produkcji żywic i tworzyw sztucznych, jak i również środków higienicznych i dezynfekcyjnych. Najprostszy aldehyd, formaldehyd HCHO, jest ważnym składnikiem melaminy, mocznika i żywic acetalowych. Jest również składnikiem pierwszego w pełni syntetycznego tworzywa – bakelitu, czyli żywicy fenolowo-formaldehydowej. Ponadto formaldehyd jest nadal szeroko stosowanym środkiem dezynfekującym i fumigantem (środek dezynfekujący wydzielający dym). Dla naszych celów formaldehyd jest jednak bezużyteczny. Jest zbyt reaktywny, ma silny, gryzący i drażniący zapach (działa na zakończenia nerwu trójdzielnego), a poza tym jest trujący. Znanych jest i stosowanych jednak dużo innych aldehydów. Prawie wszystkie mają ciekawy zapach i znajdują szerokie zastosowanie w produkcji wyrobów zapachowych i smakowych. Odkryliśmy, że niektóre aldehydy wchodzą w trwałe reakcje chemiczne z szeroką grupą związków odoroczynnych, jak i innych związków zapachowych, nie wywołujących jednoznacznie negatywnych skojarzeń (np. zapach kawy). W wyniku tego otrzymaliśmy nowe narzędzie w walce z uciążliwymi zapachami, a obszary zastosowań są nieograniczone.

Poniżej przedstawiamy przykłady wybranych reakcji aldehydów z odorami zawierającymi grupę tiolową i aminową.
 
Przykład reakcji aldehydu z prostą pierwszorzędową aminą:

RCHO + R1NH2 → RCH = NR1 + H2O

Przykład reakcji aldehydu z merkaptanem:

R1CHO + 2R2SH → R1CH(SR)2 + H2O

W obu przypadkach powstałe w wyniku reakcji cząsteczki są generalnie mniej lotne, a osmoforowe atomy azotu (N) lub siarki (S) są skutecznie „schowane” w cząsteczce i nie mają już takiej siły drażnienia receptorów węchowych.
 
W przypadku bardziej skomplikowanych dwuamin, np. putryscyny, mamy dwie grupy aminowe, które także ulegają reakcji z aldehydem:

↑H2NCH2CH2CH2CH2NH2

Tak więc te szczególnie nieprzyjemne substancje mają podwójną „szansę” na neutralizację. Przedstawione równania mają charakter poglądowy.
 
Jeśli więc założymy, że po spotkaniu się cząsteczek obu substancji zachodzi reakcja chemiczna, tak jak opisano to powyżej, a oba związki są w minimalnym stężeniu zapewniającym ich wyczuwalność, to jedno z podstawowych praw chemicznych mówi, że reakcja ta będzie „popychana” w kierunku jej zakończenia przez substancję, która jest w nadmiarze, czyli aż do momentu, gdy (prawie) nie będzie już żadnej cząsteczki przykrego zapachu.
 
Ogólnie mówiąc zachodzące reakcje odbywają się z różnymi prędkościami w zależności od typu neutralizowanych związków. W rzadkich przypadkach reakcje te mogą być niepełne, wymagają więcej czasu jak i pewnego nadmiaru preparatu. Duży wpływ na kinetykę reakcji ma pH środowiska. Jeśli więc weźniemy mpod uwagę dezodoryzację ścieków to najlepsze wyniki osiąga się poza skrajnymi wartościami pH.